Artroskopia obecnie nie spełnia tylko roli diagnostycznej. Można dzięki niej ocenić stan chrząstki stawu – czy nie występują ciała wolne wewnątrzstawowe, czy nie ma przerostu błony maziowej. Możliwe jest również określenie zwartości stawu, czyli ocena jego stabilności stawu uszkodzenia aparatu więzadłowego stawu.
Obecnie mamy do dyspozycji wiele technik obrazowych, które pozwalają lekarzowi postawić rozpoznanie przed zabiegiem, a artroskopia jest badaniem końcowym, ostatecznie sprawdzającym wcześniejszą diagnozę i pozwalającym na jednoczesne leczenie schorzenia.
W trakcie artroskopii operacyjnej stawu można wykonać:
- toaletę stawu, czyli usunięcie wszystkich niepotrzebnych elementów,
- usunięcie uszkodzonych fragmentów chrząstki,
- ściosanie wystających, konfliktujących osteofitów kostnych ograniczających zakres ruchomości stawu skokowego,
- leczyć mikrozłamania w miejscach uszkodzonej chrząstki,
- wykonać synovektomię stawu, czyli usunąć przerośniętą błonę maziową,
- kontrolę powierzchni stawowej podczas leczenia złamań stawowych,
- uzupełnienie cyst wewnątrz kości skokowej.
Zalety artroskopii w porównaniu do tradycyjnych technik operacyjnych:
- możliwość oceny stanu całego stawu – w tym badanie czynnościowe,
- większa dokładność operacji, ponieważ obraz oglądany przez operatora jest powiększony,
- mniejsza inwazyjność,
- znikome krwawienie,
- mniejsza bolesność,
- krótszy czas pobytu w szpitalu,
- szybsza rehabilitacja i powrót do pracy oraz sportu,
- znakomity efekt kosmetyczny – niewielkie blizny na skórze.
Wskazania do wykonania artroskopii:
- urazy stawów,
- niestabilności stawów,
- złamania śródstawowe,
- dna moczanowa,
- zmiany zwyrodnieniowe,
- zmiany przeciążeniowe,
- deformacje stawów w przebiegu wad wrodzonych,
- deformacje nabyte,
- obecność ciał obcych lub wolnych w stawie,
- diagnostyka.
Możliwe powikłania po badaniu:
- krwiak stawu,
- wysięk w stawie,
- bardzo rzadko może dochodzić do ropnego zapalenia stawu,
- powikłania związane ze znieczuleniem (np. zespół popunkcyjny).